مرغ

فرهنگ اصیل ایران / The original culture of Iran

دوستان . . . من از كجا غم و شادی این جهان ز كجا من از كجا غم باران و ناودان ز كجا چرا به عالم اصلی خویش وانروم دل از كجا و تماشای خاكدان ز كجا چو خر ندارم و خربنده نیستم ای جان من از كجا غم پالان و كودبان ز كجا هزارساله گذشتی ز عقل و وهم و گمان تو از كجا و فشارات بدگمان ز كجا ★تو مرغ چارپری تا بر آسمان پری تو از كجا و ره بام و نردبان ز كجا★ كسی تو را و تو كس را به بز نمی‌گیری تو از كجا و هیاهای هر شبان ز كجا هزار نعره ز بالای آسمان آمد تو تن زنی و نجویی كه این فغان ز كجا چو آدمی به یكی مار شد برون ز بهشت میان كژدم و ماران تو را امان ز كجا دلا دلا به سررشته شو مثل بشنو كه آسمان ز كجایست و ریسمان ز كجا شراب خام بیار و به پختگان درده من از كجا غم هر خام قلتبان ز كجا شرابخانه درآ و در از درون دربند تو از كجا و بد و نیك مردمان ز كجا طمع مدار كه عمر تو را كران باشد صفات حقی و حق را حد و كران ز كجا اجل قفص شكند مرغ را نیازارد اجل كجا و پر مرغ جاودان ز كجا خموش باش كه گفتی بسی و كس نشنید كه این دهل ز چه بام‌ست و این بیان ز كجا *مولوی