#66 - شیخ دست بریده

داستان‌های مثنوی

بود درویشی بکهساری مقیم * خلوت او را بود هم خواب و ندیم | چون ز خالق می‌رسید او را شمول * بود از انفاس مرد و زن ملول | همچنانک سهل شد ما را حضر * سهل شد هم قوم دیگر را سفر | آنچنانک عاشقی بر سروری * عاشقست آن خواجه بر آهنگری | هر کسی را بهر کاری ساختند * میل آن را در دلش انداختند | دست و پا بی میل جنبان کی شود * خار وخس بی آب و بادی کی رود | گر ببینی میل خود سوی سما * پر دولت بر گشا همچون هما | ور ببینی میل خود سوی زمین * نوحه می‌کن هیچ منشین از حنین | عاقلان خود نوحه‌ها پیشین کنند * جاهلان آخر بسر بر می‌زنند | ز ابتدای کار آخر را ببین * تا نباشی تو پشیمان یوم دین