Bağışlamak kendinle başlıyor

Seda’nın Sesi

Bir danışanım sordu “iç rahatlığı ve huzuru ile bir gün geçirmek mümkün mü?” Benim cevabım evet. İç huzur için en gerekli şeylerin başında ise kendini tanımak geliyor. Kendi hayatıma baktığımda son on dört senemi kendimi tanımaya ve şifalandırmaya adayarak geçirdim. İç huzura giden bu yolda gördüğüm şeylerden bir tanesi bir şeyleri bırakabilmek için bağışlamam gerektiği oldu. Ve bağışlamak bir başka insanı bağışlamak değil aslında, her şeyde olduğu gibi kendini bağışlayarak başlıyor. Asıl kızgınlığımız olan olaydan daha çok, olan olaydan dolayı yaşadığımız etki ve bizi dönüştürdüğü hal. O yaşanılmış olaydan dolayı kendi içimizde oluşmuş o halden ve o halden var olan kişi olmayı sevmiyoruz, çünkü adeta bize karşı çalışan bir varoluş oluyor o. Ama içinden de çıkamıyoruz. Ve buna neden olan insana ve olaya kızgınlık duyuyoruz. Burada asıl bağışlanılacak buradan var olmuş olan kendimiziz. Asıl kızgınlığımız da kendimize. Burada kendimizle barıştıkça, bu hallerimizi kabul edip şefkat gösterip sevebilip bağışladıkça, bu kızgınlığı bırakabiliyoruz. O kızgınlığı bıraktıkça varoluş yerimizi seçebiliyoruz. O zaman yaşanılanların üzerimizdeki etkisi kalmıyor. Ve yaşanılmış olanlardan özgürleşiyoruz. Bu etkileşimlerde rol oynayan diğer insanlardan da özgürleşiyoruz. Burada bağışladığımız kendimiziz. Ve bağışladıkça yaşadığımız özgürleşmek. Şifalanmak için ne hissettiğimizi ve bunu neden hissettiğimizi anlamamız gerekir ki, bunu artık neden hissetmemize gerek olmadığını görelim. Kendimizi tanımak ve iç huzur aslında bir insan olarak en derinden temel ihtiyacımız. Kendimizi gerçekleştirdikçe daha tam ve bütün hissediyoruz. Kendini tanımak da şifaya giden yolun özü. Şifa yolunda kalpten kalbe görüşmek dileğiyle. Sevgiyle kalın