صدارت : دو سال از تولد کووید۱۹، و چهل و دو سال از مرگ آبله گذشت
Manage episode 316428177 series 3256464
علی صدارت : دو سال از تولد کووید۱۹، و چهل و دو سال از مرگ آبله گذشت!
تاریخ تولید و انتشار: ۱۰ دی ۱۴۰۰ برابر با ۳۱ دسامبر ۲۰۲۱ جمعه
ویروس سارس-کوو-۲ برای اولین بار در چین، در دسامبر ۱۹۹۹ خود را ظاهر کرد. در سالگرد تولد دو سالگی این ویروس، سویه جدید آن با نام اومیکرون، با سرعتی که در این دو سال سابقه نداشته، ابعاد جدیدی را در دنیا پیدا کرده است. پایان عمر این ویروس، و یا لااقل پایان پاندمی بیماری کووید۱۹، هنوز در برد دوربینهای محققان اپیدمیولژی نمیگنجد.
پیدایش ویروس آبله به بیش از ۳۰۰۰سال پیش و به هند و یا مصر نسبت دادهاند. در دسامبر ۱۹۷۹ متخصصان امر، اعلام کردند که این بیماری در دنیا ریشهکن شده است. جالب توجه است که این ریشهکن شدن، در حالتی واقع شد که برای این ویروس هیچ وقت (حتی تا به امروز) هیچ درمانی پیدا نشد.
-
تصور کنیم که پساحقیقتی را که امروز در مورد درمان کووید۱۹ و نیز در مورد پیشگیری این بیماری با واکسن علیه ویروس سارس-کوو-۱۹ را در مورد آبله، و سایر بیماریها و یا واکسنها شاهد بودیم، و همچنین بیندیشیم که اگر ادوارد جنر مشاهدات خود را «تقدیر مسیح» و یا «خواست خدا» میخواند، و یا فردی مانند خامنهای پیدا میشد که ورود واکسن آبله را ممنوع اعلام کند، شاید هنوز هم بیماری آبله ریشهکن نشده بود.
با غنای وژدان تاریخی و وژدان علمی، وژدان عمومی هر فرد، غنیتر میگردد، و در نتیجه وژدان عمومی همگانی افراد در کشور، توانگرتر و بارورتر میگردد (دقت در شمایی که در ذیل آورده شده، برای درک بیشتر این مفاهیم مفید است) بدین ترتیب، پندار پرسشگرتر میشود، و گفتار و نوشتار و کردار، از توازن قوا دورتر میگردد، و با عدمیتر شدن موازنه، مشارکت در ساختن سرنوشتهای خوب و خوبتر، آسان میشود.
-
با در دست داشتن حجم عظیمی از اطلاعات در اکوسیستم دادهها، در این عصر انقلاب دادهورزی، و امکانات هوش مصنوعی که هرروز جای خود را در زندگی ما بیشتر باز میکند، و با تجربه ۱۸۱ ساله آبله و مصونیتزایی و پیشگیری، و نیز با همین تجربههای اخیر از انواع عفونتهای ویروسی مانند ایدز و یا سارس-کوو-۱، و…، پرسیدنی است که چرا هنوز با چنین اپیدمی، که تابحال به مدت دو سال ادامه پیدا کرده و هر روزه ابعاد گستردهتری به خود میگیرد، روبرو هستیم؟
-
چرا راه دور برویم؟ از دو فرزند فرهیخته خود، آقایان علی یونسی و امیرحسین مرادی، که در سطوح بینالمللی و مسابقات المپیاد علمی دنیا شناخته شده هستند، یادی کنیم. چرا ما مردم باید از حقوق امثال این استعدادها که حتی بدون هیچ ابلاغیه قضایی، از ۲۲فروردین۱۳۹۹ در زندان بسر میبرند و در اثر شکنجه، در ۳دی۱۴۰۰ مجبور به «اعتراف» اجباری شدند، به اندازه کافی دفاع نکرده باشیم که حالا آنها را در معرض خطر اعدام ببینیم؟
-
باید ریشههای بحران پاندمی کووید۱۹ را به عنوان چراغی ببینم که روشنگر راه حل بحرانهای دیگر باشد. در غیر این صورت به من خواهند گفت: …تو که چراغ نبینی، با چراغ چه بینی؟!
--- Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/sedarat/message
240 قسمت