))
EP06 | نظم جدید جهانی - یوان چین در مقابل دلار
بایگانی مجموعه ها ("فیدهای غیر فعال" status)
When?
This feed was archived on April 22, 2024 04:06 (
Why? فیدهای غیر فعال status. سرورهای ما، برای یک دوره پایدار، قادر به بازیابی یک فید پادکست معتبر نبوده اند.
What now? You might be able to find a more up-to-date version using the search function. This series will no longer be checked for updates. If you believe this to be in error, please check if the publisher's feed link below is valid and contact support to request the feed be restored or if you have any other concerns about this.
Manage episode 360407965 series 3465044
محتوای ارائه شده توسط Brian Bakhtiari. تمام محتوای پادکست شامل قسمت‌ها، گرافیک‌ها و توضیحات پادکست مستقیماً توسط Brian Bakhtiari یا شریک پلتفرم پادکست آنها آپلود و ارائه می‌شوند. اگر فکر می‌کنید شخصی بدون اجازه شما از اثر دارای حق نسخه‌برداری شما استفاده می‌کند، می‌توانید روندی که در اینجا شرح داده شده است را دنبال کنید.https://fa.player.fm/legal
در این اپیزود بپردازیم به تحولات ژئوپلیتیکی که در یکی دو هفته اخیر در دنیا اتفاق افتاده و به نظر میاد پیامدهای بزرگی رو برای دلار به عنوان ارز ذخیره جهان داشته باشه
من سعی میکنم یک جمع بندی و مروری داشته باشم بر این اخباری که مرتبط هستند با شکل گیری و گسترش این نظم نوین جهانی
خبر اول: برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی تایید کرده اند که در حال توسعه یک ارز جدیدی هستند برای رقابت با دلار آمریکا. به این کشور ها به اختصار میگن بریکس که در واقع حرف اول از اسم اون کشورهایی بود که نام بردم
BRICS
خبر دوم: عربستان سعودی برای ساخت یک پالایشگاه نفت در چین به ارزش 12.2 میلیارد دلار با شرکت های چینی شریک شده است. در این مشارکت عربستان 30 درصد سهم و دو شریک چینی هر کدوم 51 و 19 درصد سهم دارند. به علاوه اینکه عربستان 10 درصد از سهام یکی از پالایشگاه های نفت دیگه رو در چین به مبلغ 3.6 میلیارد توافق کرده که بخره. یعنی ظرف دو روز اخبار سرمایه گذاری بیش از 7 میلیارد دلار عربستان در چین اعلام شده
خبر سوم: عربستان با پیوستن به شورای همکاری شانگهای به عنوان "شریک بحث و گفتگو" موافقت کرده است. وضعیت «شریک بحث و گفتگو» در سازمان همکاری شانگهای در واقع نخستین قدم برای عضویت دائم در این نهاد در میان‌مدت محسوب میشه.
Dialogue Partner
خبر چهارم: چین و برزیل توافق کردند که با ارزهای خود تجارت کنند و دلار آمریکا را کنار بگذارند
خبر پنجم: فرانسه و چین همچنین اولین تجارت گاز طبیعی مایع رو با یوان چین تکمیل کردند، یعنی باز دلار آمریکا اینجا هم رفت کنار.
حالا چرا این موضوعات بسیار مهم هستند؟
این تحولات به صورت بالقوه «سیستم دلارهای نفتی» موجود را به هم میریزه. پترو دلار، که یکی از المان های اصلی حفظ و پشتیبانی از وضعیت ارز ذخیره جهانی که دلار باشه هستش، بعد از فروپاشی سیستم برتون وودز به وجود اومد. سیستم برتون وودز در سال 1971 از هم فروپاشید و در سال 1973 قرارداد دلار های نفتی بین آمریکا و عربستان سعودی بسته شد. البته ایالات متحده بعدش موفق شد دیگر اعضای سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک ) را هم متقاعد کند تا فروش نفت به دلار انجام بدهند
من اینجا خیلی مختصر فقط اشاره کنم و در یک اپیزود دیگه مفصل تر بحث کنیم. برتون وودز یک توافقی بود که در سال ۱۹۴۴ بین کشورهای بزرگ جهان امضا شد و به موجب اون دلار به عنوان ارز ذخیره جهانی به رسمیت شناخته شد. در واقع این توافقنامه، یک سیستم جدید پولی رو در سطح جهانی پایه‌گذاری کرد و دلار به عنوان ارز جهانی، جایگزین استاندارد طلا شد و به این ترتیب، جایگاه آمریکا هم به عنوان قدرت غالب در عرصه اقتصاد جهانی تثبیت شد.
Bretton Woods
با امضای این توافقنامه برتون وودز، دو سازمان هم شکل گرفتند، یکی بانک جهانی و یکی صندوق بین‌المللی پول. که با حمایت ایالات متحده وظیفه نظارت بر این سیستم جدید مالی رو به عهده داشتند
دلار به عنوان ارز ذخیره جهانی چه سودی برای ایالات متحده دارد؟
وقتی کشورها برای نفتی که می فروشند دلار دریافت می کنند، بخش خوبی از این دلارها دوباره راه خودشون رو به ایالات متحده باز میکنن. یه جورایی انگار دوباره بازیافت میشن
Petrodollar Recycling
این دلارهای نفتی کشور های صادر کننده یه بخشیش برای صرف مصرف داخلی هزینه میشه، یه بخش هاییش صرف خرید اسلحه میشه، که فکر کنم اینقدر آمار و ارقام فروش اسلحه های آمریکایی به کشور های خاورمیانه ای دیدید که احتیاج به توضیح نباشه.
یه بخش دیگه سرمایه گذاری آمریکایی ها تو پروژه های داخلی کشور ها شون هست، تضامین امنیتی که به این کشور ها میدن و … بعدشم نهایتا بخش خوبی از این پول ها باز به صورت مازاد باقی میمونه. اما مازاد پول برای اینکه توجیه داشته باشه باید سود آور بشه، وگرنه همینطوری پول رو بخوابونی که توجیه اقتصادی نداره، در نتیجه این کشورهای در حال توسعه شروع میکنن به کشور های خارجی وام دادن. حالا کجا وام بدیم بهتر از آمریکا؟ آقای دنیاست، اوراق قرضه اش اعتبار داره و …
مثلا یک نمونه اولیه از بازیافت دلارهای نفتی، قرارداد سال 1974 بین ایالات متحده و عربستان سعودی برای انتقال دلارهای نفتی مازاد عربستان به خزانه های ایالات متحده به صورت مثلا اوراق قرضه و این ها.
خلاصه آمریکا کلی از این داستان سود میبره. این دلارهای نفتی برای خرید اوراق بهادار ایالات متحده (مانند اسناد خزانه داری) استفاده می‌شود و در نتیجه در بازارهای مالی آمریکا نقدینگی ایجاد میکنه، در نتیجه نرخ بهره رو پایین نگه داشته میشه و خلاصه یک رشد غیر تورمی را تقویت می کند. تازه علاوه بر این، کشورهای اوپک می‌توانند از خطر تبدیل ارز هم جلوگیری کرده و مستقیم در سرمایه گذاری‌های امن ایالات متحده ورود کنند.
دلار زدایی
حالا نگاه کنید عربستان سعودی (به عنوان بزرگترین صادرکننده نفت خام جهان) که از دهه 1970 از سیستم دلارهای نفتی استفاده می کنه و تمام صادرات نفت خامش فقط به دلار بوده، با این کارش یک تغییر بزرگ رو تو سیستم ایجاد میکنه.
اگر کشورها به همراه عربستان سعودی شروع به دور شدن از دلار و جستجوی جایگزین کنند، این امر باعث کاهش تقاضای کلی و افزایش هزینه های استقراض برای مصرف کنندگان و کسب و کارها می شود.
عربستان سعودی، چین، روسیه، هند و دیگران در سال گذشته روابط و تجارت خود را با سرعت چشمگیری تقویت کرده اند. عربستان سعودی حتی اعلام کرد که امسال به همراه ترکیه و مصر برای پیوستن به بریکس آماده است.
این کشورها به همراه اعضای سازمان همکاری شانگهای ظاهرا قصد دارند «نقشه راه جدید برای افزایش تدریجی سهم پول ملی در تسویه حساب‌های متقابل» و توافق‌هایی برای «افزایش هماهنگی در زمینه انرژی (نفت، گاز طبیعی، هسته ای) اکتشاف و سیاست» در نظر بگیرند که این امر زمینه رو برای ارز ذخیره ای با پشتوانه کالا برای رقابت با دلار آمریکا فراهم می کند.
نظم جهانی همانطور که می بینیم به سرعت در حال تغییر است.
و آخرین خب: عربستان سعودی تولید نفت خود را به میزان 500 هزار بشکه در روز کاهش داده است - سایر کشورهای اوپک پلاس به آنها ملحق می شوند.
روسیه (500)، عراق (211)، امارات متحده عربی (144)، کویت (128)، قزاقستان (78)، الجزایر (48) و عمان (40) برای کاهش مشترک تولید 1.65 میلیون بشکه در روز تا پایان 2023.
این کاهش تولید مورد استقبال بانک‌های مرکزی و دولت‌های غرب که تورم همچنان ادامه دارد، نخواهد بود.
ظاهرا بین شرق و غرب تفاوت واضحی در انگیزه ها وجود دارد و ما در حال حرکت به سمت نظم جهانی پراکنده تر هستیم
10 قسمت
اشتراک گذاری
