متافور 3- سه شعر کوتاه از مرام المصری

کلاکت_متافور kelaket_metaphor

شعر وقتی از دهان یک سیاه‌پوست بیرون می‌آید، "سفید" می‌شود و از دهان یک روستایی، "شهر" می‌شود و از دهان یک یتیم، "مادر". شعر همیشه نداشته‌های شاعر است؛ آنچه‌ ندارد! اما از دهان یک زن سوری که حسرت کشیده، باز هم "حسرت" می‌شود! دردی که دارد، همان شعرش می‌شود. این همان موضوعی‌ست که در این اپیزود درباره‌اش حرف زدیم. موسیقی استفاده شده در طول پادکست از ساخته‌های آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی سوری-فرانسوی، آقای ابراهیم معلوف است. نام آهنگ‌ها به ترتیب All I can’t say و Beirut می‌باشد. رخدادنگاری این اپیزود 1. معرفی نویسنده‌ها و پادکست متافور (01:07) 2. معرفی کتاب‌های ترجمه‌ شده‌ی مرام المَصری به فارسی (01:18) 3. مختصری از بیوگرافی مرام المَصری (02:30) 4. خوانش شعر اول (04:25) 5. خوانش شعر دوم (05:49) 6. خوانش شعر سوم (06:27) 7. چرا از خواندن این سه شعر ِ مرام المَصری لذت بردیم: حکایت و شکایت / شعری کاملا زنانه (07:26) 8. خوانش شعری از سیلویا پلات (11:39) 9. کمی درباره‌ی شعر سیلویا پلات (13:00) 10. ادامه‌ی گفت‌وگو درباره‌ی شعرهای مرام المَصری: رخوت ِ افسرده‌کننده‌ی زندگی / مفهموم عام "مرد" در این شعرها (14:06) 11. تشابه زن شاعر و زن غیرشاعر / تم مشترک هر سه شعر (17:00) 12. جمع‌بندی: شعر و ادبیات غنی ِ جهان عرب / ساختار شعر (22:30) 13. معرفی پادگیرهای مختلف برای شنیدن این اپیزود (26:28) 14. خوانش دوباره‌ی شعر اول (27:21) 15. خوانش دوباره‌ی شعر دوم (28:27) 16. خوانش دوباره‌ی شعر سوم (28:56)