شهریور

فرهنگ اصیل ایران / The original culture of Iran

خرد چشم جان است چون بنگری / تو بی چشم شادان جهان نسپری / نخست آفرینش خرد را شناس / نگهبان جان است و آن سه پاس ، شهریور که به معنی حکومتی است که گوهرش نوشوندگی است، آرمان حکومت‌رانی و جهان‌آرایی در فرهنگ ایران بوده است. فرهنگ اصیل ایران همیشه مدرن است، چون ایمان ندارد که حقیقت را دارد. از اینرو گوهر خدای ایران جستجو و اندیشیدن در پژوهیدن است. از برترین دشمنی‌ها با ایران، می‌توان سطحی کردن فرهنگ ایران را نام برد. یعنی نادیده گرفتن ژرفا، که همان بی‌معنا کردن آن باشد! اکومن=مینوی اصل چون و چرا. هرگاه این جوانی خرد نهفته در ملت، خود را مانند آتشفشانی نمایان سازد، آنگاه نظامی نوآور، نوخواه، نوشونده و نودوست برای بهتر سازی و بهشتی کردن زمین خواهیم داشت. بدون چنین جوشش خرد جوان جمشیدی، فریدونی و ایرجی، هر انقلابی در همان نطفه شکست خورده است؟! حکومت مدرن را بر سنت‌های فرسوده تاریخی نمی‌توان بنا کرد، بلکه برپایه‌ی آرمان‌ها یا ایده‌آل‌هایی می‌توان ساخت که فرهنگ ایران هزاره‌ها پیش در دل و روانش پرورده است که از ژرفای مردم برخاسته است. ایده‌آل در فرهنگ ایران یک هدف تجربی است، نه کمالی! و این منش انقلاب همیشگی در عمل است. آرمان‌های نیاکان ما که گوهر مفهوم عمل را مشخص می‌سازد، تغییر دادن هر چه در گیتی هست می‌باشد، تا زندگی مردمان جشن همگانی در این گیتی بشود. اصل شادی، درک زنده‌ی خودرویی، خودافزایی است. احساس شادی در سنجش افزایش نسبت به حالت پیشین خود است، نه مقایسه با دیگری که بنیاد رشک است! ایرانی در سرازیر شدن انبوه برف، واژه بهمن را بکار می‌برد، بدلیل اینکه این حجم از برفها را به هم چسبانده است