بندهش

فرهنگ اصیل ایران / The original culture of Iran

دوستان . . . ایرانی با بکارگیری واژه‌ی بندهش=بنیاد=بنداده=پیدایش از بن، بجای کلمه‌ی اسطوره عربی که به معنای کذب و باطل است، یا میتوس غربی، فلسفه‌ی پیدایشی را بنیاد فرهنگ خود می‌سازد. فلسفی اندیشیدن دادن یک معنی به یک واژه و نگاه داشتن آن و گسستن از معانی دیگر است. از اینرو خواندن یک کتاب فلسفی برای بیشتر مردم بسیار دشوار است، چون بدون اینکه متوجه باشند، از شاخ یک معنا به شاخ معنای دیگری می‌پرند. اندیشه فلسفی همیشه با فلسفه زبان سر و کار دارد. اندیشه با آگاه‌بود کار دارد و کردار با نا آگاه‌بود. جهان بینی پیدایشی ریشه مستقیم در مهر، و جهان بینی خلقت به امر ریشه مستقیم در قدرت دارد. خدای ایرانی نیازمند و خالقان ادیان سامی همگی بی‌نیازند؟ واژه خواست که از خوازه می‌آید، از ریشه گوازه است که به معنای نی است، و به آرزوی وصال برمی‌گردد. همانگونه واژه نیاز=نی+آز که در پهلوی به معنای آرزوست. نیازی=عاشق. واژه هندوانه به معنای پر از تخم است که از هند یا اند می‌آید. واژه‌ی آقا هم ایرانیست و به چم تخم است. پیدایش در بلوچی هنوز معنای زایش دارد. ایرانی شش فصل داشته است نه چهار تا! شش گاهنبار یا جشن؛ آسمان» آب» زمین» گیاه» جانور» انسان، و خدا یا سیمرغ از تخم انسان و انسان از خدا تنها در یک جهان پیدایش می‌یافت. تقویم یا ماهود ایرانی، دربرگیرنده‌ همه‌ی جهان‌بینی ایرانیست