خانه ای با در باز - پژوهشی بر ازدواج سفید در ایران | قسمت 1

پادکست روشنگری - کتاب های ممنوعه

کتاب اولین پژوهش آماری و میدانی درباره پدیده ازدواج سفید در ایران است. این پژوهش که گردآوری آن یک سال و نیم زمان برده، حاصل تحقیق میدانی از ۲۱۶ نفر است که ازدواج سفید داشتهاند و در سه کلان‌شهر تهران، مشهد و اصفهان انجام شده است. این کار علمی با نام "خانه‌ای با در باز" در وبسایت این پژوهشگر منتشر شده است.

احمدی در مقدمه این پژوهش، از ازدواج سفید به عنوان یک "پدیده اجتماعی رو به گسترش" یاد می‌کند که از سوی دولتمردان مسکوت گذاشته شده و تحمل می‌شود. با پایین امدن نرخ ازدواج‌های رسمی و رشد پدیده طلاق، تمایل به ازدواج سفید بیشتر شده و حتی میتواند بر پایین آمدن درصد ازدواج‌های رسمی بیتاثیر نباشد.

درحالی‌که این نوع زندگی مشترک از سوی برخی از جوانان، آگاهانه به عنوان سبکی از زندگی بذیرفته شده است، برخی مسئولان و کارشناسان به آن با عنوان معضل اجتماعی اشاره می‌کنند.

انگیزه‌ها در ازدواج سفید

یافته‌های پژوهش کامیل احمدی از این حکایت می‌کند که اکثر زنانی که ازدواج سفید را برمی‌گزینند، در درازمدت تمایل دارند رابطه به ازدواج رسمی تبدیل شود؛ یعنی ازدواج سفید را عاملی برای تسهیل ازدواج رسمی و مرحله‌ای برای آشنایی قبل از ازدواج رسمی درنظر می‌گیرند. به بیان دیگر، این زنان به دلیل فراهم نبودن شرایط اقتصادی واجتماعی و حقوقی ازدواج سفید را برگزیده بودند.

این در حالی است که شرکای زندگی آنها، تمایل کمتری به ازدواج رسمی از خود نشان داده‌اند و به عبارت دقیقتر به ازدواج رسمی با پارتنرهای فعلی خود رغبتی نداشتند.

تسهیل در رابطه جنسی از سوی این تحقیق به عنوان عاملی مهم برای ورود به ازدواج سفید است.

پژوهش "خانه‌ای با در باز" دین‌گریزی یا کاهش حساسیت‌های دینی و گرایش به زندگی سکولار را از ویژگیهای زوج‌های هم‌خانه معرفی می‌کند. گرایش‌های سکولاردر زنان شرکت‌کننده در این تحقیق، با توجه به مطالبات فمینیستی و برابری‌طلبانه آنها بیشتر بود.

زنان این پژوهش، دین یا حداقل خوانش‌های سنتی از دین، که آنها را محدود می‌کنند، قبول ندارند و این نوع زندگی را نوعی مقاومت در برابر فشار دینی می‌دانند.