چرا تیم ملی ایران اینقدر برای ما مهم است؟

Paradox | پارادوکس

برنامه جمعه ۷ خرداد ۱۴۰۰

سلام من کامبیز حسینی هستم و فکر می‌کنم اگر بخواهم وظیفه خود را به عنوان اصحاب رسانه -که همان اصحاب کهف است که معاصر شده- انجام دهم و با مسئولیت هر چه تمام‌تر شمای مخاطب بی‌تریبون را هشدار بدهم باید به عرض برسانم که پیش‌بینی بنده از «شرایط به وجود خواهد آمده» این خواهد بود که یک افسردگی ملی و حتی فراملی پس از انتخابات، ما و شما را فرا خواهد گرفت

وقتی رئیسی با اکثریت آرا انتصاب شد، همان روز بعد از اعلام نتایج ، ملت در سکوتی معنادار در مترو به سمت کار و بدبختی می‌روند و گاهی به همدیگر یک نگاهی می‌اندازد که یعنی «این چه سرنوشت محتومی است که ما داریم و والی ما به جای ما تصمیم گرفته و چون بزرگتر ماست و آقای ماست حتماً خیر ما را می‌خواهد». برای همین اصلاً دیگر‌می‌گذارد ما «دستش» را ببینیم که چی دارد و چی ندارد و دارد با ما رو بازی می‌کند و ما اصلا خودمان دیدیم که در دستش یک «دولو خشت» هم نداشت و «تک دل» ما را بریدی

… و اینکه این بار برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی -که از جمهوریتش فقط همان نقطه زیر جیمش مانده که آنهم در اختیار آقاست- گروه زیادی از عوامل خود «جیم.الف» تحریمی هستند و الان مثلاً فرقی بین احمدی‌نژاد و بنده نیست چون جفتمان «رأی بی‌ رأی» هستیم

احتمالاً اما سال پیش رو سالی پر از افسردگی و ناامیدی ملی خواهد بود که آی ملت هشدار هشدار که اگر خامنه‌ای شادی را از شما می‌گیرد، خودتان شادی را از خودتان نگیرید و این غم را به عصبانیتی معقول تبدیل کرده بر سر استبداد بکوبید چرا که

ایران مال همه است
سندش به نام یک نفر نیست
سندش به نام هیچکس نیست
پشت قباله هیچکس انداخته نشده
مال ماست
من و تو