خدا پسر خود را دریغ نداشت

Khabar Khush خبر خوش

رومیان ۸:‏۲۸-‏۳۲و می‌دانیم که به جهت آنانی که خدا را دوست می‌دارند و به حسب ارادۀ او خوانده شده‌اند همۀ چیزها برای خیریت ایشان با هم در کار می‌باشند. زیرا آنانی را که از قبل شناخت ایشان را نیز پیش معین فرمود تا به صورت پسرش متشکل شوند تا او نخست‌زاده از برادران بسیار باشد و آنانی را که از قبل معین فرمود ایشان را هم خواند و آنانی را که خواند ایشان را نیز عادل گردانید و آنانی را که عادل گردانید ایشان را نیز جلال داد. پس به این چیزها چه گوییم؟ هرگاه خدا با ما است، کیست به ضد ما؟ او که پسر خود را دریغ نداشت، بلکه او را در راه جمیع ما تسلیم نمود، چگونه با وی همه‌چیز را به ما نخواهد بخشید؟

برخی حقایق تقریباً در واژه نمی‌گنجند و زبان از بیانشان قاصر است. رسالۀ رومیان ۸:‏۲۸-‏۳۰ نیز از آن حقایقی است که زبان پولس از بیانش قاصر بود: همه‌چیز برای خیریت شما در کار می‌باشد، یعنی خدا همه‌چیز را به گونه‌ای ترتیب می‌دهد که به خیریت شما باشد، زیرا که شما را از پیش شناخت و شما را از پیش معین فرمود تا با مسیح جلال یابید. خدا شما را خواند آن هنگام که در خطایا و گناهان مرده بودید. او شما را محض فیضِ خود و محض ایمان به رایگان عادل شمرد و اکنون، به تدریج، در حال جلال دادن شما است و آن زمان که مسیح بازگردد و بدنهایتان چون بدن پرجلال و رستاخیزیافتۀ مسیح تبدیل گردد، جلالتان را به کمال خواهد رساند.همین حقیقت است که پولس تقریباً از بیان آن قاصر بود، البته تقریباً. او می‌گوید: «پس به این چیزها چه گوییم؟» در این واژگان، دو نکته می‌بینم، هم خطاب به پولس هم خطاب به ما. یکی اینکه: «برای بیان این چیزهای عظیم نمی‌توان واژگانی یافت.» و دیگر اینکه «ما باید برای این چیزهای عظیم واژه پیدا کنیم.» من فکر می‌کنم وقتی پولس می‌گوید: «پس به این چیزها چه گوییم؟» پاسخش این است: «ما باید آنها را به شکل دیگری بازگو کنیم. ما باید واژگان دیگری بیابیم و آنها را دوباره بیان کنیم.» او گفته‌اش را به این شکل بازگو می‌کند: «هرگاه خدا با ماست، کیست به ضد ما؟» او از ابتدا منظورش همین است، ولی باید آن را به شکل دیگری بیان کند.و ما نیز باید به شکل دیگری بیان کنیم. اگر انجیل پرجلال را بارها و بارها با دیگران در میان گذاشته‌اید، باید باز هم آن را در میان بگذارید، اما به شکل دیگری در میان بگذارید. باید ایمیل دیگری بفرستیم، نامۀ دیگری بنویسیم، درس دیگری تعلیم دهیم، شعر دیگری بسراییم، سرود دیگری بخوانیم، بر بالین پدری که در حال مرگ است، جلال مسیح را به شکل دیگری بیان کنیم. «پس به این چیزها چه گوییم؟» این چیزها را به شکل دیگری بیان کنیم، بارها و بارها، تا پایان عمرمان و تا ابدیت. این چیزها، یعنی بازگو نمودن انجیل پرجلال، همواره درخور آن هستند که به شکل دیگری بیان شوند.خدا با ما

پولس در آیۀ ۳۱ گفته‌اش را چگونه بازگو می‌کند؟ او می‌گوید: «هرگاه خدا با ماست، کیست به ضد ما؟» او آنچه را پیش از این بیان نموده است در اینجا خلاصه می‌کند: خدا با ما است، از این‌رو، هیچ‌کس نمی‌تواند به ضد ما باشد. خدا ما را در محبتش از پیش شناخت و از پیش معین نمود که فرزندانش باشیم. ما را از مرگ فرا خواند، ما را عادل و بی‌گناه اعلام نمود و تا روز عظیم و خجستۀ مسیح، از جلال تا جلال، در ما کار می‌کند. این حقیقت را دوباره به چه شکلی بیان کنیم؟ آن را بدین شکل بیان می‌کنیم و می‌گوییم: «خدا با ما است».وه! که چه دو واژۀ ارزشمندی: «با ما.» در کل عالم هستی، کلامی هولناک‌تر از این وجود ندارد: «خدا به ضد ما است.» اگر غضبی پرقدرت و بی‌پایان به ضد ما است، چه بسا بهتر می‌بود پس از مرگمان نیست و نابود می‌شدیم، چرا که آن نیستی و نابودی هدیۀ شیرینِ فیضی بود که شامل حالمان می‌گشت. به همین دلیل، چقدر از حقیقت فاصله دارند کسانی که در تلاشند ما را متقاعد کنند که داوری به معنای نیست و نابود شدن است نه به جهنم رفتن. اگر ما که زیر غضب خدا هستیم با مرگمان نیست و نابود شویم، این نیست و نابود شدن نامش داوری نیست، بلکه رهایی و تسکین است (به مکاشفه ۶:‏۱۶ مراجعه نمایید). خیر، هیچ انسانی پس از مرگ نابود نمی‌شود و از بین نمی‌رود. ما تا ابد زنده خواهیم بود و در آن زنده بودن یا خدا با ما است یا به ضد ما. حال آنکه، جملگی آنانی که در مسیح هستند با شادی تقریباً وصف‌ناپذیری می‌گویند: «خدا با ما است.» او در کنار ما است.پس هیچ قصاص نیست بر آنانی که در مسیح عیسی هستند (رومیان ۸:‏۱). خدا کاملاً با ما است و هرگز به ضد ما نیست. هیچ‌یک از بیماریهای ما به این دلیل نیستند که یک داور محکوم‌گر ما را داوری کرده است. خراب شدن خودرو یا وسایلمان مجازات از جانب خدا نیست. کشمکشهای ازدواجمان نشانۀ غضب خدا نیست. از دست دادن شغلمان جریمۀ گناهمان نیست. سرکشیهای فرزندانمان تازیانۀ مجازات خدا نیست. اگر در مسیح هستیم، در هیچ‌یک از این امور، در گذر از هیچ‌یک از آنها یا در هیچ‌یک از دردها و آسودگیها، خدا به ضد ما نیست، بلکه خدا با ما است.کیست به ضد ما؟

پس «کیست به ضد ما؟» ما هنوز در آیۀ ۳۱ هستیم: «هرگاه خدا با ماست، کیست به ضد ما؟» وقتی پولس این پرسش را مطرح می‌کند انتظار دارد این پاسخ را بشنود: «هیچ‌کس نمی‌تواند به ضد ما باشد.» حال آنکه، واکنش ما به چنین پاسخی چیزی جز این نیست: «واقعاً؟» منظور چیست؟ آیۀ ۳۵ از مصیبت و دلتنگی و جفا و شمشیر نام می‌برد و آیۀ ۳۶ می‌فرماید مسیحیان تمامِ روز کشته و مثل گوسفندان ذبحی شمرده می‌شوند. پولس خودش این را گفت. پس منظورش چیست که می‌گوید: «چه کسی می‌تواند به ضد ما باشد؟» من فکر می‌کنم منظور پولس این است که هیچ‌کس نمی‌تواند در ضدیتش با ما کامیاب گردد.شیطان و انسانهای گناهکار می‌توانند شما را بیمار سازند، می‌توانند خودروی شما را بدزدند، می‌توانند در ازدواجتان بذر کشمکش و ستیزه بکارند، می‌توانند شغلتان را بگیرند و فرزندتان را از دستتان بربایند. اما آیۀ ۲۸ می‌فرماید اگر خدا را دوست دارید، او همۀ آن ‌چیزها را با هم برای خیریت شما به کار می‌برد و اگر همۀ آن امور، در نهایت، به خیریت شما تمام می‌شوند، پس همۀ نقشه‌های شیطان نقش بر آب می‌شوند و هدف او که به ضد شما بودن است به سودتان تبدیل می‌گردد، سودی که خالی از درد نیست، اما سودی است که مسیح را برمی‌افرازد، جان را تقدیس می‌نماید و ایمانتان را عمق می‌بخشد. اگر خدا با شما است، این منفعتها را از شما دریغ نمی‌کند. در جایی که شیطان نقشه‌های شریرانه می‌پرورد، خدا خیریتی را تدبیر می‌نماید (پیدایش ۵۰:‏۲۰؛ ۴۵:‏۷). خدا آن چیزهایی را که به ضد شما هستند به سودتان تدبیر می‌نماید. هیچ‌کس نمی‌تواند در ضدیتش با شما کامیاب گردد.وه که زندگی ما چقدر باید تحت تأثیر این حقیقت قرار گیرد! اگر این چیزها به ضد ما هستند، ما نباید مانند دنیا باشیم. بیشتر مردم دنیا چون از بیماری و دزدی و از دست دادن شغل و از هر آنچه باعث وحشت و هراس است و از هزاران چیز دیگر واهمه دارند، سبک خاصی از زندگی را برمی‌گزینند تا از همۀ این خطرها در امان باشند. اما خداوند خطاب به پیروان عیسی می‌فرماید: «در طلب جمیع این چیزها امتها می‌باشند. شما اول ملکوت خدا را بطلبید» (به متی ۶:‏۳۲-‏۳۳ مراجعه نمایید). خدا آنچه نیاز دارید به شما می‌بخشد و وقتی در خدمت پیشبرد ملکوت خدا محبت می‌ورزید، از خودگذشتگی می‌نمایید، رنج و سختی متحمل می‌شوید و در این راستا چیزی را از دست می‌دهید یا کمبودی را احساس می‌کنید، همۀ اینها به خیریت شما خواهد انجامید و به شکلی که خدا تدبیر نموده است صد چندان به سویتان بازخواهد گشت.پس مقابل دشمنتان بایستید و انجیل را بشارت دهید، چه در کَنکنِ گینه چه در استانبولِ ترکیه چه در تِنتارای اندونزی و چه در مینیاپولیسِ مینه‌سوتا. حتی به آنانی که قصد جانتان دارند چنین گویید: «آن کاری را که باید انجام دهی انجام بده، اما هرچه بگویی و هر آسیبی که برسانی، در نهایت، ایمانم را پالایش می‌کند، بر پاداشم می‌افزاید و مرا در کنار عیسی مسیح که از مردگان برخاسته است راهی بهشت می‌سازد و بس.» آه که چه اشخاص متفاوتی خواهیم بود اگر باور داشته باشیم که خدا با ما است و هیچ‌کس نمی‌تواند به ضد ما باشد!منطق محکم آسمان

و حال چه گوییم؟ پولس رسول چه چیزی را بدان خواهد افزود؟ او باز هم آن را به شکل دیگری بیان خواهد نمود. او در آیۀ ۳۲ این مهم را به شکلی بیان خواهد کرد که هم وعده می‌دهد دشمنان کامیاب نخواهند شد هم سخاوتمندیِ محض و وافر و بی‌پایان خدا را وعده می‌دهد. حال آنکه، اساس محکم و استوار همۀ آن سخاوتمندیْ مرگ پسرش برای گناهکاران است. «او که پسر خود را دریغ نداشت، بلکه او را در راه جمیع ما تسلیم نمود، چگونه با وی همه‌چیز را به ما نخواهد بخشید؟»من این مهم را «منطق محکم آسمان» نامیده‌ام، یعنی استدلالی که از مقوله‌ای بزرگ به مقوله‌ای کوچک می‌پردازد، از امری سخت به امری آسان ختم می‌شود، از مانعی تقریباً عبورناپذیر به مانعی آسان می‌رسد. از آنجا که خدا پسر خود را دریغ ندا...