))
1133 سیاحت نامه شاردن 3/5 بخش:گذری بر مناطق شمالی ایران در قرن 17 ✍️ژان شاردن
Manage episode 320356193 series 3278486
محتوای ارائه شده توسط Mehran mantashi. تمام محتوای پادکست شامل قسمت‌ها، گرافیک‌ها و توضیحات پادکست مستقیماً توسط Mehran mantashi یا شریک پلتفرم پادکست آنها آپلود و ارائه می‌شوند. اگر فکر می‌کنید شخصی بدون اجازه شما از اثر دارای حق نسخه‌برداری شما استفاده می‌کند، می‌توانید روندی که در اینجا شرح داده شده است را دنبال کنید.https://fa.player.fm/legal
کتاب: #سیاحت_نامه_شاردن
📖 بخش: # گذری بر مناطق شمالی ایران در قرن 17 (جلد سوم)
✍️ مؤلف: #ژان_شاردن
🎙 راوی: #منصور_ضابطیان
سیاحت_نامه_شاردن (بخش: گذری بر مناطق شمالی ایران در قرن 17 )
▼
📕 کتاب: Journal du voyage du Chevalier Chardin en Perse
اشاردن در سفرنامه مفصلش از ایران، درباره‌ی رسم و رسوم ایرانی‌ها و گرجی‌ها می‌گوید. کتاب او از بهترین سیاحت‌نامه‌هایی است که در تاریخ اروپای قرن هفدهم موجود است.
ژان شاردن متولد ۱۶ نوامبر ۱۶۴۳ پاریس و درگذشته پنجم ژانویه ۱۷۱۳ در محله چیزیک در غرب لندن است. شاردن عمدتا به سفرنامه‌هایش درباره‌ی ایران شهره است. سفرنامه‌ی او به ایران مفصل‌ترین و یکی از مهم‌ترین (اگر نگوییم مهم‌ترین) آثار غربی منتشرشده در سه سده اخیر در شناسایی و معرفی ایران و ایرانیان به غربیان است.
سفرنامه شاردن از همان ابتدا شهرت و محبوبیت زیادی در میان اروپاییان پیدا کرد، چه در میان عامه کتاب‌خوان که اینک مایل به خواندن عجایب سرزمین‌های دوردست و افسانه‌های مشرق زمین بودند و چه آنها که درخصوص ویژگی‌های اقلیمی و اوضاع اقتصادی و روابط اجتماعی ممالک دیگر کنجکاوی و دقت نظر بیشتری داشتند.
مشاهدات شاردن از بدو انتشار مورد نظر نویسندگانی چون منتسکیو، گیبون، ولتر و رسو گردید. مثلا نظریه مشهور منتسکیو درباره‌ی تاثیر شرایط اقلیمی بر طرز فکر و روابط اجتماعی جوامع، مطروح در آثاری، مانند نامه‌های ایرانی و روح القوانین، به گزارش‌های شاردن از ایران و هندوستان ارجاع دارد. گیبون نیز او را کنجکاوترین سیاح دنیای جدید می‌دانست.
شاردن خود برخی متون قدیمی یونانی و رومی درباره‌ی ایران، ازجمله آثار هرودوت و استرابورا، را خوانده بود و نیز با آثار سیاحان اروپایی پیش از خود هم آشنا بود و با دیدی انتقادی به نوشته‌های آنان درباره ایران می‌نگریست.
شاردن نخستین فرد فرانسوی بود که در سفرنامه‌ی خود از فردوسی و شاهنامه و برخی دیگر از شاعران ایرانی و آثار آنها یاد کرد و اگرچه اطلاعاتش در این‌باره ناقص بود، ولی توجه جامعه‌ی ادبی فرانسه را به ادبیات فارسی جلب کرد.
1936 قسمت
اشتراک گذاری
