14- هوش عاطفی- قسمت دوم

در جستجوی هوش اخلاقی | In Search Of Ethical Intelligence

توجه به عواطف و احساسات دیگران، جنبه‌ي بلوغ‌یافته‌تری از رشد هوش عاطفی است، که منجر به درک عواطف و احساسات دیگران هم می‌شود و به آن هوش اجتماعی گفته می‌شود. اگر دیدگاه ما در مورد سایرین، همواره زیر ابر غلیظ تعصبات، عقده‌ها، نیازها و هوس‌های خودمان پنهان بماند، هرگز نمی‌توانیم سایرین را درک کنیم، یا به آنها احترام بگذاریم.

ما طبیعتاً اشتیاق چندانی نداریم به اتفاق غم‌انگیزی که برای دیگران پیش آمده، گوش كنیم. در چنین مواردی، برداشت اولیه‌ي ما این است که خودمان به اندازه‌ي کافی مشکلات داریم و ترجیح می‌دهیم گرفتاری دیگران ذهنمان را مشغول نکند. اما اگر روحیه‌ی مهربانی را در خودمان پرورش بدهیم، در مورد درد و رنج دیگران بيشتر احساس مسئولیت مي‌كنيم و برای رهایی آنها از ناراحتی‌هایشان کوشش بیشتری به خرج می‌دهیم.

گوش كردن به حرف‌هاي ديگران همراه با توجه كافي نسبت به گفته‌هايشان، در تعاملات زندگی اجتماعی ما مهارت مهمی محسوب مي‌شود، كه مستلزم تمركز بالا و برخورداري از یکی دیگر از مهارت‌های هوش عاطفي، یعنی هوش اجتماعی است. افرادی که از هوش اجتماعی بالایی برخوردارند، روابط عمیق و معناداری را با اطرافیانشان برقرار می‌کنند. آنها مي‌توانند ضمن درک عواطف و احساسات دیگران، با آنها همدلی و همدردی کنند.

هوش عاطفی پیش‌نیاز هوش اجتماعی است. یعنی تا شما درک درستی از عواطف و احساسات خودتان نداشته باشید، بعید به نظر می‌رسد که بتوانید احساس و عواطف دیگران را درک و با آنها همدردی کنید.

طی تحقیقی که در دانشگاه پرینستون و در ارتباط با موضوع همدلی و همدردی انجام شد، به تعدادی از دانشجویان، متنی با عنوان «نوع‌دوستی» داده شد و به آنها گفته شد یک ساعت فرصت دارند تا آن متن را جهت ایراد سخنرانی در برابر حضاری که در سالن اجتماعات ساختمان مجاور منتظر هستند، آماده کنند.

همه‌ي دانشجویان در اتاقی جمع شدند و در حال تمرین بودند. هر پانزده دقیقه، یک نفر از آنها برای ایراد سخنرانی به ساختمان مجاور می‌رفت. هیچ‌یک از دانشجویان نمی‌دانستند که در واقع خودشان در حال گذراندن آزمونی عملی درباره‌ي گذشت و فداکاری بودند.

مسیر دانشجویان از مقابل دری می‌گذشت که در آنجا مردی بر زمین افتاده بود و از درد ناله مي‌كرد. اکثر دانشجويان از ترس اینکه مبادا دیر به سالن اجتماعات و سخنرانی برسند، بی‌آنکه کوچک‌ترین توجهی به ناله‌های غم‌انگیز آن مرد نشان دهند، از جلوی او مي‌گذشتند.

ظاهراً یکی از عوامل مهمی که در گذشت و فداکاری نقش مهمی ایفا می‌کند، داشتن وقت کافی برای توجه کردن به دیگران است. دانشجویان هم در رابطه با نحوه‌ي سخنرانی‌شان آن‌قدر دغدغه‌ي فکری داشتند، که نمي‌خواستند یا نمی‌توانستند به مردي كه روی زمین افتاده بود توجه نشان دهند. ظاهراً حتی مطالعه‌ي مقاله‌ي نوع‌دوستی، آن هم درست دقایقی قبل از دیدن حال آن مرد، کمک زیادی در برانگیختن احساس همدردی در دانشجویان نکرده بود.

برای داشتن انگيزه براي همدردی با دیگران، بايد اول خودمان درک درستی از مشکلات دیگران داشته باشیم، تا از نظر عاطفی بتوانيم با آن موضوع ارتباط برقرار کنیم.

ما در توجه نشان دادن نسبت به مسائل و مشکلاتی که در اطرافمان وجود دارد، از نظر توانایی، تمایل و علاقه، با یکدیگر متفاوت هستیم. امروزه، همه‌ي ما چنان غرق در مسائل و مشغله‌های فکری خودمان هستیم، که تمایل و توجه چنداني نسبت به کمک كردن به دیگران نداریم.

موضوع بسیار ساده است. توجه کردن، امکان برقراری رابطه‌ي عاطفی را فراهم می‌کند و در واقع بدون توجه به مسائل و مشکلات دیگران، همدلی و همدردی هم معنایی پیدا نمی‌کند.

ما زمانی مي‌توانيم با شخصي كه در يك موقعيت پرچالش قرار دارد همدردی كنيم، كه از چشم همان فرد به چالش‌هايش نگاه كنيم و این در صورتی امکان‌پذير است که بتوانیم خودمان را به‌جاي او و در همان موقعیت بگذاریم. تنها به اين وسيله است كه مي‌توانيم ذهنيت عاطفي و هيجاني آن شخص را در حد امكان درك کنیم و تشخيص دهيم.

اینستاگرام در جستجوی هوش اخلاقی

https://www.instagram.com/p/CSmLFbXDjBj/?utm_medium=copy_link

از طریق آدرس ایمیل زیر با ما در ارتباط باشید:

[e-mail]