ازاده عزيزم

به سوی کمال

شب نوشته :: چنديست خبر زان بت زيبايم نيست اري اري خبر از دلبر رعنايم نيست من پريشان ز غمش ناله كنان شام و سحر نازنين را خبر از ماتم شبهايم نيست يار در بزم رقيبان دني سر خوش و مست هيچ اگه ز دل عاشق و شيدايم نيست من كه پروانه صفت سوختمو جان دادم باز هم جان دهم و سوزم و پروايم نيست از کدام خدایی که هنوز خودم راکنارش نمیبینم از کدام خدایی که خدایی در خود ندیده ام کورم کوری بی نوا که نور راندیده است خود در خود خدایی می‌کنم و چه سخت سخره گرفتم ام خود خودم را… کدام خدا را که هنوز در کوره راههای باید نبایدها در پی چراااا ها در دره های خواست ها در تنگناهای غرور در پس کوچه های تنگ و تاریک سایه ها ودر سیاهچاله های شک و تردید گماشته ی منیتهایم … انقدددر دورم از او که نه تنها من، بلکه دست او هم به من نمیرسد در جستجوی کدام خدا در قلب سیاه چرده و خشکید ام که زنگااار اندوه ‌‌‌‌دنیا اورا بسی پیرو فرطوط کرده انچنانم که انگار نمیدانم کجا چادر سیاه مادرم رارها کرده ام که گمشده ام که گمشده ام…. در گذشته ای غبار آلود و آینده ای بس مه آلود، در پس لحظه ی اکنون ،مچاله شده ام آزاده ای در بند که در جسم خاکیم نمیگنجم رها از دنیا و دنیا مانند کرمهای تار تار تنم را تنیده اند سپید اما خط خطی….. خدا را گم کرده ام خدارا میجویم اما انگار زنگار زمان سوی چشمانم راگرفته اند خدارا میجویم اما برق زمان دیدم رامحدود کرده ابر قدرت ذهن سینه ام را چاک چاک وپاره پاره نموده خدارا میخواهم اورا کم آورده ام او مانده برای مردان عاشق پیشه که در برهوت نفسشان زنگاری از زرق و برق نفس بر سینه ی شان نیست انگار او هم مرا نمیخواهد وقتش راگزاشته برای شاگرد اولیهایش چرا وقت کلاس را میگیری برو …جای تو اینجا نیست اما که …به اندازه ی تو اغوشش را اینگونه پر مهر برایم میگشاید که سر بفشارم بر سینه ی پهناورش و در اتش روحانی اش سوزانده شوم چگونه راه میابم به سر سرای محبتت مرا به تو چه راهی می‌تواند باشد سرگردانیم مرا افسار گسیخته کرده است چگونه راه بیابم به درگاهت لااقل نام مرا به لیست خاطرخواهانت اضافه کن ای زیبا ترین💚 - [ ]آزاده ام….