برهنه شدن

آذر بانو

آدم از برهنه شدن خجالت می‌کشد. از اینکه جلوی آدم‌های کوچه و خیابان برهنه باشد. ممکن است پیش کسی بتوانی برهنه شوی. او می‌تواند به تو امنیت بدهد. آرام باشی و خودت باشی، بی‌پوشش و بی‌نقاب. اما گاهی حتی در خلوت خودت، پیش خودت هم نمی‌توانی بعضی افکارت را برهنه کنی. فکرهای تاریک و موذی‌، عقده‌ها، زخم‌ها. من می‌ترسم به آنها فکر کنم. باید پوشیده بمانند. خجالت دارد.

این هم یک تعریف برای خوشبختی است:

کسی را داشته باشی که اجازه دهد تاریک‌ترین فکرهایت را برایش برهنه کنی، بیان کنی، و او همچنان بماند.

معین دهاز