پادکست های Persian Media Production

تهران در دلش حرف‌های زیادی دارد. حرف‌هایی که در روزمرگی ما گم شده‌؛ حرف‌های کمتر شنیده شده؛ حرف‌هایی که باید دور از هیاهوی آهن و گوگرد این روزهای آن شنیده شود؛ حرف‌هایی که باید در کف خیابان‌هایش نفس بکشی تا آن‌ها را بشنوی.

پرسه‌ای در حوالی شعر و شاعری سرزمین کهنسال‌مان ایران؛ باشد که از رهگذر مرور بر احوال شاعران و ترنم شاعرانه‌های‌شان لحظات‌تان لبریز خیال‌انگیزترین و لطیف‌ترین کلمات موزون باشد.

«خاطرات یوتاب» در قالب داستان، از زندگی یک دختر جوان بهائی که چندان تجربه‌ای در دنیای غریبه‌ها، «سرزمین عجایب» و مردان نامرئی ندارد و بیشتر در فکر تحصیل و نقاشی است گزارش می‌کند.

دایی بهمن شاعر است و در نامه‌هایی خطاب به بهار، خواهرزاده‌ی دو ساله‌اش، از تجربه‌ها و درک و دریافت‌های شاعرانه‌اش از اتفاقات ساده و روزمره‌ی زندگی با او حرف می‌زند.

مشهور است که موسیقی زبانی همگانی است اما الفبای این زبان برای همه آشنا نیست. گویی فقط نوازندگان و آهنگسازان این زبان را می‌فهمند و برای بقیه‌ی مردم نت‌های ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ تنها ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﺍﯼ اﺯ ﻧﻘﺎط ﺳﻴﺎه و ﺳﻔﯿﺪ است ﮐﻪ رﻭﯼ ﺧﻂ‌های ﻣﻮازﯼ ﭼﯿﺪه ﺷﺪه است. ﺩاﻧﺴﺘﻦ معنای اﯾﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﻴﺪ تنها راه آشنایی با زبان موسیقی نیست. ﮔﻮﺵ ﺩادن هم ﻣﯽﺗﻮاند ما را به این دنیا وارد کند. در این مجموعه نگاه گذرایی خواهیم کرد به دوره‌های مختلف موسیقی از قرون وسطی تا امروز؛ ویژگی‌های کلی هر دوره را بررسی می‌کنیم و با شنیدن یکی دو ا ...

نقد و بررسی فیلم و سریال‌های ایران و جهان

حسام و نورا دو جوان روزنامه‌نگار و نویسنده‌اند که بعد از آشنایی و دوستی، تصمیم به آغاز زندگی مشترک با یکدیگر می‌گیرند. اما از آن جایی که حسام، مسلمان و نورا بهایی است، خانواده حسام با این ازدواج به شدت مخالفت می‌کنند و حتی برادرهای حسام با او قطع ارتباط می‌کنند. حسام و نورا در نهایت ازدواج می‌کنند اما نمی‌توانند به کار روزنامه‌نگاری در ایران ادامه دهند چرا که راز ازدواج آنها فاش می‌شود و حسام بدون حکم دادگاه ممنوع‌القلم می‌شود. این دو در نهایت تصمیم می‌گیرند زندگی خود را در گوشه‌ای دیگر از د ...

خیلی وقت‌ها به شوخی و جدی، با صدای بلند یا فقط در دل خودمان فکر می‌کنیم که «ما خوبیم و بقیه بدند». اگر در جامعه کاری درست انجام نمی‌شود، اگر زندگی و مناسبات اطراف‌مان به شیوه‌ای است که نمی‌پسندیم، اگر دروغ و ریا و فضولی و بی‌مسئولیتی در کار است، اگر در فضاهای عمومی آشغال هست، اگر در شهر که راه می‌رویم به هم تنه می‌زنیم و از احترام شهروندی خبری نیست، اگر در صف همدیگر را هُل می‌دهیم و همیشه عجله داریم، در همه‌ی این موقعیت‌های فرضی همیشه گروهی هستند به نام «دیگران»، «آنها»، «مردم»؛ گروهی جدا از ...